خــوابــ آلـوــدگی

در تمام این سالها همواره یا دوستت داشته ام یا ک تماما افکارم درگیرِ تو، توی هر سکوتِ ناخواسته‌‌‌ای چشم به گوشه‌‌‌ای فرو برده و در خیال پردازی‌هایی دارای سمت و سویی کاملا جهت دار به سمتت بغض فرو خورده ام یا ک به آرزو‌های شیرین لبخند گشوده ام. هر چند تلخ، و دور افتاده از تمام خود بودن‌هامان اما .. صادقانه بود. و عاقبت هم اکنون ک می‌نگارم این خداحافظی را، در بی خبری و اضطرابِ کهنه‌‌‌ای نشسته ام و برایت دیکته می‌کنم این‌ها را. چیزی نیست ک برایت بخواهم به جز سلامتی و روانی شاد، و اگر چه شادی نباشد تنها سلامتیِ خالی آرزو می‌کنم. و فکر نمی‌کنم، بتوانم .. هیچکدام از این‌ها را مقابلت خیره به آن چشم‌ها بگویم و بعد بروم. ک همچنان هم ک می‌بینمت اختیارم از دست می‌رود و پاهایم شل می‌شود ولی .. مثلِ حقیقت‌های زجر آوری ک راه گریزی از آن‌ها نیست، این نیز چنین است و اکنون حال اینجاییم: در انتهای انطباق دو امتداد آبی.